Modern Family (;)

Διάφορες σειρές στο αγαπητό Netflix έχω παρακολουθήσει, ενίοτε ανούσιες. Η τελευταία σειρά που ξεκίνησα ήταν προτεινόμενη από ένα οικογενειακό μέλος, ο οποίος ήταν αρκετά πειστικός για να την ξεκινήσω, «Modern Family», αυτός ήταν ο τίτλος της. Πέρα από το τρομερό γέλιο που μου προκάλεσε ήδη από τα πρώτα επεισόδια, μου προκάλεσε εξίσου και μεγάλο προβληματισμό. Η σειρά, πολύ περιεκτικά, παρουσιάζει τρεις τελείως διαφορετικές οικογένειες, οι οποίες ωστόσο συνδέονται μεταξύ τους με οικογενειακούς θεσμούς. Σαφώς πρόκειται για πολύ περίεργες οικογένειες για τα «καθώς πρέπει» δεδομένα. Η μία παρουσιάζει έναν πατέρα πλούσιο πολύ μεγάλης ηλικίας με μία σούπερ μικρή σέξι γυναίκα με ένα παιδί από άλλο γάμο και η άλλη ένα γκέι ζευγάρι με ένα υιοθετημένο παιδί από κάποια χώρα της μέσης ανατολής. Η πρώτη μου αυθόρμητη σκέψη ήταν, τι «κράξιμο» (με συγχωρείτε για την φράση) θα έτρωγαν αυτές οι μορφές οικογενείας.

Ας ξεκινήσουμε από την αρχή…. Ποιες είναι οι «επίσημες» μορφές οικογενείας τον 21 ο αιώνα; Η παραδοσιακή πυρηνική, η εκτεταμένη, οι μονογονεϊκές, οι ανασυγκροτημένες και τέλος οι «χωλές». Η παραδοσιακή πυρηνική δημιουργείται με γάμο και αποτελείται από γονείς και παιδιά, η εκτεταμένη που αποτελείται από γονείς, παιδιά και συγγενικά πρόσωπα, οι μονογονεϊκές που προέρχονται από διαζύγιο, χηρεία ή ανύπαντρες μητέρες, οι ανασυγκροτημένες που προκύπτουν μετά από διαζύγιο ή χηρεία και τέλος οι «χωλές» όπου οι γονείς χωρίς να είναι διαζευγμένοι δεν μένουν μαζί για διάφορους λόγους. Βρες το λάθος! Σίγουρα , η οικογένεια των γκέι με το υιοθετημένο παιδί δεν υφίσταται καν. Όσο αναφορά την οικογένεια του μεγάλου σε ηλικία, ξανά παντρεμένου άντρα με μία πολύ μικρότερη σε ηλικία και πολύ σέξι με ένα παιδί από άλλο γάμο μπορούμε να βρούμε πολλούς λόγους για να μην υφίσταται.

Λόγος ένα, κοινωνικά στερεότυπα. Στην κοινωνική ψυχολογία τα στερεότυπα αποτελούν υπεργενικευμένες πεποιθήσεις σχετικά με μία κατηγορία ανθρώπων. Πρώτη κατηγορία μεγάλος άντρας, δεν μπορεί να βρει πολύ μικρότερη γυναίκα. Πλούσιος μεγάλος άντρας, αν βρει γυναίκα μικρότερη τον θέλει για τα λεφτά του. Παιδί από άλλο γάμο, «καημένο» εξώγαμο. Γκέι ζευγάρι, αρχικά γιατί είναι ζευγάρι. Γκέι ζευγάρι υιοθετεί παιδί, άνθρωποι του διαβόλου.

Ταμπελοποίηση, φεμινισμός, ομοφοβία κ.τ.λ είναι μερικοί ακόμα λόγοι που μπορώ να βρω για να μην υφίσταται καμία από τις παραπάνω οικογένειες.

Το πιο ενδιαφέρον, ωστόσο, κομμάτι δεν είναι όλα τα παραπάνω. Ας μεταφερθούμε νοητικά σε μία σχολική τάξη δημοτικού του γενικού σχολείου. Κάθεστε στην έδρα και κοιτάζετε αυτά τα αξιοθαύμαστα πλάσματα της φύσης. Υπάρχει ένα παιδί, το οποίο είναι μαζεμένο και κοιτάζει το θρανίο του με τα μάτια χαμηλά. Ένα άλλο κοροϊδεύει τον διπλανό του και τον βρίζει. Σε ένα θρανίο στην μέση της τάξης, ένα άλλο υποδεικνύεται για τα πολλά του μολύβια και τα εκατομμύρια χρωματιστά στυλό που έχει. Ας σταματήσουμε την νοητική μας παρατήρηση εδώ. Το πρώτο παιδί κατά πάσα μεγάλη πιθανότητα κακοποιείται στο σπίτι του, το δεύτερο βιώνει κακοποίηση τρίτων προσώπων στο σπίτι του και το τελευταίο έχει ότι θέλει από τους γονείς του γιατί λογικά απουσιάζουν πολύ και κάπως πρέπει να καλύψουν το κενό.

Πως ταυτίζονται όλα τα παραπάνω;

Η οικογένεια μας ορίζει, αδιαμφισβήτητα. Πλήθος μελετητών το έχουν αποδείξει αυτό. Σε μία τάξη δημοτικού, όλες οι παραπάνω περιπτώσεις προέρχονται από τις μορφές οικογενείας που αναφερθήκαμε ήδη, οι οποίες σαφώς είναι αποδεκτές από το κοινωνικό σύνολο. Παρ’όλα αυτά, τα αποτελέσματα στην πλειονότητα τους δεν είναι και πολύ αισιόδοξα, όσο αναφορά τα παιδικά τραύματα, που παρατηρούνται, τα οποία όλο και περισσότερο πληθαίνουν στην σύγχρονη εποχή.

Τελικά, παίζει ρόλο η μορφή της οικογενείας;

Η απάντηση δική σας.

Καλή ανάγνωση…