Έρχεται μία στιγμή εκεί στα τριάντα χρόνια – περίπου- που συνειδητοποιείς ότι πολλά από αυτά που σου συμβαίνουν δεν ήταν δικές σου επιλογές. Ζεις σε μία λειτουργία κολλημένος , σε αυτά που σου έχουν μάθει από την κουλτούρα σου και από την αγωγή σου. Συνειδητοποιείς ότι μέχρι τα τριάντα σου έπαιρνες αποφάσεις και όχι επιλογές. Είναι αρκετά άβολη και δύσκολη αυτή η στιγμή για το κάθε άτομο ξεχωριστά που έρχεται σε αυτή τη θέση. Όμως, τώρα πια μπορείς να επιλέγεις και να είσαι υπεύθυνος για τις επιλογές σου, να κρατήσεις αλλά και να μην κρατήσεις ότι έχεις. Ήρθε η ώρα να εκπαιδεύσουμε νέους που θα κάνουν τις δικές τους επιλογές , θα είναι υπεύθυνη γι΄αυτές και θα ξέρουν το κόστος της καθεμιάς. Να είναι σε θέση να αναγνωρίζουν τι τους συμφέρει και τι όχι , να μην είναι εγκεφαλικά «ανάπηροι», να μην περιμένουν από τους άλλους απαντήσεις. Δεν μπορούμε να απαγορεύσουμε τα ναρκωτικά όμως μπορούμε να αυξήσουμε τα επίπεδα της ωριμότητας των νέων ώστε να παρασυρθούν λίγοι από αυτά.

*Αφόρμηση Χόρχε Μπουκάι Ο δρόμος της Αυτοεξάρτησης

Δημιουργήστε νέους ελεύθερους, ανεξάρτητους και υπεύθυνους για τις επιλογές τους.

Υπό το πρίσμα του γονέα αλλά και του εκπαιδευτικού προβληματίστηκα ιδιαιτέρως από την δική μου πια συνειδητοποίηση. Αμέσως ξεκίνησα να ψάχνω πηγές ψυχολόγων , παιδαγωγών και άλλων ειδικοτήτων , οι οποίες αφορούσαν το μεγάλωμα ανεξάρτητων παιδιών . Είναι πολύ δύσκολο να έχεις βιώσει, δει και μάθει άλλους τρόπους και να χρειάζεται να κινηθείς διαφορετικά στο μεγάλωμα του δικού σου παιδιού , στην εκπαίδευση άλλων παιδιών που συναντάς στα σχολεία που διδάσκεις. Όμως είναι επιλογή! Επιλέγω να κινηθώ διαφορετικά για την εκπαίδευση των νέων που θα συναντήσω.

Παρακάτω είναι μερικά σημαντικά συστατικά που βρήκα, τα οποία βοηθάνε αρκετά τον παραπάνω σκοπό.

Αγάπη χωρίς προϋποθέσεις

Η αγάπη δεν είναι τρόπαιο ούτε και απειλή (αν φας θα σε αγαπάω – αν δεν κάνεις τα μαθήματα σου δεν θα σε αγαπάω). Τα παιδιά οφείλουν να ξέρουν ότι θα τα αγαπάμε και θα είμαστε δίπλα τους ότι και αν επιλέξουν ή ότι και αν δεν επιλέξουν.

Εμπιστοσύνη

Αφήνουμε τα παιδιά να κάνουν πράγματα κατάλληλα για την ηλικία τους (να πάνε το σκύλο βόλτα, να πληρώσουν στο σούπερ μάρκετ, να καθαρίσουν το δωμάτιο τους, να ντυθούν μόνα τους). Ακόμα και αν δεν τα κάνουν καλά ή δεν τα ολοκληρώσουν, ακόμα και αν αποτύχουν είναι σημαντικό να μην αποδοκιμαστούν αλλά να δείξουμε την εμπιστοσύνη μας ανεξαρτήτως του αποτελέσματος. Ακόμα σπουδαίο είναι να τους αφήσουμε να προσπαθήσουν ξανά και ξανά.

Εξερευνώντας τον «έξω» κόσμο

Ενθαρρύνουμε τα παιδιά να ανακαλύψουν τον «έξω» κόσμο. Εδώ υπάρχει μία λεπτή γραμμή. Αυτά έχουν από πολύ νωρίς την προσοχή μας ώστε να μην τους συμβεί κάτι. Ωστόσο όταν έχουν αποκτήσει την ασφάλεια μας, ότι όποτε την χρειάζονται είναι εκεί για εκείνους. Όταν έχει εδραιωθεί η ασφάλεια του σπιτιού και της οικογένειας τους τότε τα «σπρώχνουμε» στον έξω κόσμο, στον πραγματικό. Η λεπτή γραμμή έγκειται στην διαφορά της ασφάλειας με την εξάρτηση.

Δίνουμε επιλογές

Δεν χρειάζεται πάντα να υπάρχει μία δομή στο πρόγραμμα τους. Δώστε ελεύθερο χρόνο στα παιδιά σας να αποφασίσουν εκείνα τι θέλουν να κάνουν μόνα τους με παιχνίδια ή χωρίς, μόνα τους ή με παρέα. Σαφώς κάποιες ώρες της βδομάδας είναι ωφέλιμες οι δραστηριότητες χρειάζεται, όμως, κάθε μέρα να αφήνεται ελεύθερο χρόνο χωρίς δομή, χωρίς πρόγραμμα και χωρίς παρεμβάσεις (να διαβάσουν ένα βιβλίο, να φτιάξουν μία φανταστική ιστορία , να επεξεργαστούν τα λουλούδια του κήπου ή και απλά να μην κάνουν απολύτως τίποτα)

Δώστε επιλογές ! Ειδικότερα σε μικρότερες ηλικίες καλό είναι να τους δίνουμε κάποιες επιλογές ( θα φορέσεις το άσπρο ή το μαύρο μπλουζάκι) ώστε να αποφεύγετε η σύγχυση . Έτσι μαθαίνουν να παίρνουν αποφάσεις , να έχουν την ελευθερία της επιλογής, να ελέγχουν την ζωή τους αλλά και να αναλαμβάνουν τις συνέπειες των επιλογών τους ( Τι παγωτό θέλεις; – Φράουλα – Τελικά δεν μου αρέσει – Δεν πειράζει την επόμενη φορά θα επιλέξεις κάτι άλλο).

Χώρος για αποτυχία και απογοήτευση

Δίνουμε χώρο και χρόνο να αποδεχτούν μία δύσκολη στιγμή , να μάθουν να μην φοβούνται την αποτυχία και να προσπαθούν ξανά και ξανά . Είναι δύσκολο κάποιες φορές για τους γονείς , ωστόσο δεν εννοούμε να αφήνουμε τα παιδιά να υποφέρουν σκόπιμα , ούτε να δημιουργούνται καταστάσεις εκτός ελέγχου, όμως στα φυσιολογικά όρια της καθημερινότητας είναι ωφέλιμο να αφήνουμε χώρο και χρόνο γι΄αυτά τα συναισθήματα.

Διαχείριση συγκρούσεων

Σε λογικά πλαίσια αφήνουμε τα παιδιά να λύνουν διαφωνίες με άλλα παιδιά μόνα τους με συζήτηση και εκφράζοντας τι ήταν αυτό που τα ενόχλησε. Το να μάθουν να διαχειρίζονται δύσκολες καταστάσεις είναι πολύ χρήσιμο για την κοινωνικοποίηση τους αλλά και ως ενήλικες για την ικανότητα διαχείρισης αντίστοιχων καταστάσεων.

Μιλάμε στα παιδιά φυσικά και τους δείχνουμε σεβασμό

Είναι πολύ σημαντικό να ξέρουν τα παιδιά ότι τα «ακούμε» , ότι υπολογίζουμε την γνώμη τους, τις επιθυμίες τους και τα συναισθήματα τους. Τι αισθάνονται πραγματικά; Τι θέλουν να μας πουν; ‘Όταν ρωτάμε «Πως ήταν η μέρα σου;» οφείλουμε να έχουμε χρόνο και διάθεση να τα ακούσουμε και όχι γιατί πρέπει. Όσο ασήμαντες και αν είναι οι πληροφορίες που μας δίνουν χρειάζονται για το χτίσιμο μιας ειλικρινής σχέσης , αλλιώς μονίμως θα παίρνουμε μία ξερή απάντηση, η οποία σίγουρα δεν θα βοηθήσει να αντιληφθούμε τίποτα βαθύτερο.

Όταν η απάντηση είναι «Δεν πέρασα καλά γιατί η Μαρία δεν ήθελε να παίξει κυνηγητό » δεν απαντάμε «Ε και τι έγινε!» ούτε βέβαια μεγαλοποιούμε την κατάσταση. Αυτό που έχει πραγματική σημασία είναι να μιλάμε στα παιδιά σεβόμενοι τις σκέψεις , τα συναισθήματα τους πιστεύοντας έπειτα εκείνα ότι έχουν αξία τα λόγια τους και οι σκέψεις τους. Με αυτό τον τρόπο τα βοηθάμε να έχουν αυτοπεποίθηση και θάρρος για την γνώμη τους.

Μέσα στο ασφαλές πλαίσιο της οικογένειας, όλα τα παραπάνω βοηθούν, ώστε να εκπαιδεύσουμε ικανούς, αυτόνομους και ανεξάρτητους νέους , οι οποίοι σαν αυριανοί πολίτες θα μπορούν να σταθούν ικανά στην κοινωνία και θα ζουν ευτυχισμένοι. Ας επεξεργαστούμε,λοιπόν, τα δικά μας βιώματα καλύτερα για να μην αποτελέσουν εμπόδιο στα παιδιά μας .

Εμπιστοσύνη, επικοινωνία, επιλογές, ανεξαρτησία ….

Με αγάπη , σας φιλώ ΧχΧ

Hello! Ελπίζω να είστε όλοι και όλες καλά. Έχω καιρό να αρθρογράψω. Είναι η αλήθεια ότι δεν ένιωθα δημιουργική για πολύ καιρό και δεν έβρισκα έμπνευση πουθενά. Δεν ήταν και ότι καλύτερο οφείλω να ομολογήσω. Διάβασα, είδα ντοκιμαντέρ και άκουσα podcast, είναι η νέα μου συνήθεια, θα χαρώ να σας προτείνω μερικά μέσω των social media μου, για να ξεθάψω λίγη δημιουργικότητα. Ωστόσο, ταυτοχρόνως, παρατήρησα ότι δεν ήμουν και τόσο καλά ψυχολογικά, μία περίεργη διάθεση θα έλεγα, έτσι προέκυψε το ερώτημα…..

Η ευτυχία φέρνει την δημιουργικότητα; Ή η δημιουργικότητα την ευτυχία;

Δευτέρα, σήμερα, και αυτή η περίεργη διάθεση αποχώρησε ( παροδικά πολύ πιθανόν λόγω και της κατάστασης που ζούμε) το μυαλό μου οδηγήθηκε απευθείας στο γράψιμο. Η έμπνευση μου ήρθε από την διάθεση των προηγούμενων ημερών και την έλλειψη δημιουργικότητας, η οποία διατυπώθηκε ολότελα στο παραπάνω ερώτημα που έθεσα.

Οι περισσότερες έρευνες μέχρι τώρα φαίνεται ότι δείχνουν πως μια θετική διάθεση ενισχύει τη δημιουργικότητα. Όμως άλλοι έχουν αμφισβητήσει αυτό το επιχείρημα, προτείνοντας μια πιο περίπλοκη σχέση. Ένα τρανό παράδειγμα προέρχεται από μεγάλη έρευνα της στη Σουηδία όπου ανακάλυψε πως οι συγγραφείς ήταν περισσότερο πιθανό να υποφέρουν από ψυχιατρικές διαταραχές σε σχέση με ανθρώπους που είχαν μη δημιουργικά επαγγέλματα. Ακόμα και στον εταιρικό κόσμο έχει φανεί πως τα αρνητικά συναισθήματα μπορούν να πυροδοτήσουν τη δημιουργικότητα και ότι «το άγχος μπορεί να βοηθήσει το μυαλό να συγκεντρωθεί», οδηγώντας σε ένα δημιουργικό αποτέλεσμα.

Φαίνεται, λοιπόν, από τις παραπάνω έρευνες ότι υπάρχει ποικιλία απόψεων σχετικά με την δημιουργικότητα. Τι είναι ευρέως αποδεκτό; Η δημιουργικότητα θεωρείται τον 21ο αιώνα ως μία από τις σημαντικότερες δεξιότητες του ανθρώπινου είδους και είναι ένα από τα χαρακτηριστικά που μας θέτουν ως επιτυχή και σαν άτομο αλλά και σαν είδος. Συνήθως, δημιουργικό θεωρούμαι ένα άτομο, το οποίο είναι εφευρετικό, έχει φαντασία και έμπνευση. Στην πραγματικότητα όλοι οι άνθρωποι είναι δημιουργικοί. Οι άνθρωποι γεννιούνται δημιουργικοί και με το σωστό περιβάλλον και τα κατάλληλα δημιουργικά εργαλεία μπορούν να αναπτύσσουν αυτό το έμφυτο ταλέντο. Το μόνο που χρειάζεται είναι η επιθυμία για εξερεύνηση και αναζήτηση!

Όσο μεγαλώνουμε χάνεται η δημιουργικότητα μας!

Τεστ που έγινε στα πλαίσια μίας ερευνητικής μελέτης έδειξε ότι ενώ η δημιουργικότητα σε παιδιά ηλικίας 5 ετών ήταν 98%, μειώθηκε στο 30%, όταν έφτασαν την ηλικία των 10 ετών, ενώ ήταν μόλις 12%, όταν δοκιμάστηκαν ως 15χρονα. Όταν η ίδια δοκιμή έγινε μετά την ενηλικίωσή τους, η δημιουργικότητα ήταν μόλις 2%. Τα αποτελέσματα είναι σαφώς συγκλονιστικά!

Πως σκοτώνεται η δημιουργικότητα;

Με τα όρια και τους κανόνες! Τα σχολικά μας συστήματα συντελούν εξαιρετικά σε αυτό, αφού δεν δίνουν σημασία στην φαντασία και στην δημιουργική σκέψη των παιδιών. Πολύ συχνά μας διδάσκουν να μην σκεφτόμαστε διαφορετικά, αλλά να ακολουθούμε τις οδηγίες και να υπακούμε σε συγκεκριμένους κανόνες και εντολές. Δυστυχώς, στην εκπαίδευση δίνεται περισσότερη έμφαση σε μαθήματα, όπως η γλώσσα, τα μαθηματικά, η φυσική και παραμελούνται άλλα, όπως η μουσική, το θέατρο, η ζωγραφική και γενικά τα εικαστικά και η φυσική αγωγή, γιατί θεωρούνται δυστυχώς ως  δευτερεύοντα. Επιπλέον, οι αυξημένες σχολικές υποχρεώσεις, δεν αφήνουν τα παιδιά να έχουν ελεύθερο χρόνο για να κάνουν πράγματα που τους αρέσουν και να ενισχύσουν τη δημιουργικότητά τους. Αλλά ακόμα και να έχουν, δεν τον αξιοποιούν σωστά. Παλιότερα, τα παιδιά ήταν πιο ελεύθερα να ασχοληθούν με δημιουργικές δραστηριότητες είτε ζωγραφίζοντας, κάνοντας κολάζ είτε παίζοντας κάποιο μουσικό όργανο. Πλέον, όμως, τα περισσότερα παιδιά είναι κολλημένα στις οθόνες  και αυτό είναι που σκοτώνει εντελώς τη δημιουργικότητα και τη φαντασία τους. Αν το σκεφτεί κανείς καλύτερα παλιότερα δεν υπήρχε, τουλάχιστον στην καθημερινότητα μας, ο όρος ελεύθερο παιχνίδι αλλά μόνο ο όρος παιχνίδι.

Η δημιουργία είναι ένας τρόπος ζωής και μπορεί να συνδυαστεί με την μάθηση όταν αυτή γίνεται με δημιουργικό τρόπο και τα παιδιά δεν την αντιμετωπίζουν σαν κάτι βαρετό αλλά βρίσκουν συνεχώς νέους τρόπους για να την αναζητήσουν ώστε στο τέλος να μάθουν!

"Ο βασικός στόχος της εκπαίδευσης πρέπει να είναι να δημιουργηθούν άνθρωποι που είναι ικανοί να κάνουν νέα πράγματα, όχι απλώς να επαναλαμβάνουν τι έχουν κάνει άλλες γενιές " - Jean Piaget

Γιατί είναι σημαντική, τελικά, η δημιουργικότητα για ένα παιδί;

• Αποκτά ψυχολογική ισορροπία
• Ανανεώνεται και απαλλάσσεται από το άγχος και την πίεση της καθημερινότητας
• Μπορεί να ανακαλύψει τις κλήσεις και τα ταλέντα του
• Βοηθάει στην πνευματική του καλλιέργεια

Η δημιουργικότητα σε όποια ηλικία και να βρίσκεσαι σου δίνει πνοή, κίνητρα και ζωντάνια. Νιώθεις ελεύθερος, βρίσκοντας μέρη που μπορείς να είσαι ο εαυτός σου! Βρείτε χρόνο να είστε δημιουργικοί με ότι σας κατέβει στο κεφάλι και αφήστε τα παιδιά σας «ελεύθερα» να δημιουργήσουν!

Σας στέλνω πολύ αγάπη και φιλάκια χοχο

Στείλτε μου μήνυμα ή ακολουθείστε με στα Social Media μου! Θα χαρώ πολύ να σας ακούσω και να μοιραστώ μαζί σας τα podcast που μου αρέσουν να ακούω!

Οικολογική συνείδηση

….δεν έχουμε! Δυστυχώς, ακόμα και το 2021, η ελληνική κοινωνία δεν τα πάει καθόλου καλά με την ανακύκλωση. Σύμφωνα με τον ιστότοπο econews.gr, η Ελλάδα βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών όσον αφορά στην ανακύκλωση, δεδομένου ότι το ποσοστό ανάκτησης στερεών απορριμμάτων αγγίζει μόλις το 20% ενώ σε άλλα κράτη μέλη το ποσοστό αυτό μπορεί να ξεπερνά ακόμα και το 70%. Το πρόβλημα δεν εντοπίζεται τόσο στην έλλειψη θεσμικού πλαισίου, από τη στιγμή που αυτό καθορίζεται λεπτομερώς από την Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο στη μη συμμόρφωση των ίδιων των πολιτών. Αν και η κατάσταση έχει βελτιωθεί σε σχέση με την προηγούμενη δεκαετία, ακόμα και σήμερα προκύπτουν σοβαρά προβλήματα με την αποκομιδή των απορριμμάτων, δεδομένου ότι στους μπλε κάδους ανακύκλωσης εξακολουθούν να βρίσκονται μη ανακυκλώσιμα υλικά, δυσχεραίνοντας έτσι το έργο των αρμοδίων αρχών.

Σάββατο σήμερα και πήγα σούπερ μάρκετ να ψωνίσω τα απαραίτητα για το μεσημεριανό μου. Πρώτα πήγα στη μαναβική για να αγοράσω τα λαχανικά και τα φρούτα μου. Μία ευγενέστατη υπάλληλος θέλησε να μου τα ζυγίσει εκεί για να μην περιμένω στο ταμείο. Σε κάθε ζύγισμα έπαιρνε μία πλαστική σακούλα τα έβαζε μέσα, τα ζύγιζε και έπειτα τοποθετούσε το τυπωμένο χαρτί με τις απαραίτητες ενδείξεις, γραμμάρια και κιλά. Εγώ δίπλα της απλά παρακολουθούσα κρατώντας στο χέρι μου την πάνινη τσάντα που έχω για το σούπερ μάρκετ. Με ευγένεια της λέω » Δεν χρειάζεται να το κάνετε αυτό δώστε μου τα χαρτάκια να τ πάω στο ταμείο αφού όλα τα λαχανικά μου θα τοποθετηθούν στην τσάντα που έχω», η απάντηση της ήταν ότι θα «λέρωνα» το ταμείο. Προφανώς δεν συνέχισα την συζήτηση καθώς ήταν πολιτική του συγκεκριμένου γνωστού σούπερ μάρκετ της πόλης μου και εκείνη απλά εκτελούσε εντολές. Πλαστικές σακούλες αλλά και χάρτινες για κάθε ξεχωριστό λαχανικό και φρούτο, πλαστικές σακούλες για να τοποθετήσουμε μέσα το σωρό με τις μικρότερες πλαστικές και χάρτινες σακούλες, κονσέρβες, πλαστικές συσκευασίες σε μακαρόνια, τυριά, ρύζι, ελιές και η λίστα δεν τελειώνει ποτέ.

Είναι τραγικό αλήθεια!

Είναι τραγικό, γιατί είναι τόσο εύκολη η ανακύκλωση αλλά και ο περιορισμός της χρήσης των πλαστικών στην ζωή μας. Δεν χρειάζεται ακρότητες, συνείδηση χρειάζεται. Έχετε σκεφτεί την πληθώρα των πλαστικών που χρησιμοποιείται επί καθημερινής βάσης; Έχετε σκεφτεί τι κόσμο «αφήνουμε» στα παιδιά μας; Ακόμα, έχετε σκεφτεί ότι τα παιδιά μπορούν να μάθουν εύκολα; Μπορούν να μάθουν σε πολύ γρήγορο χρόνο πως να ανακυκλώνουν και το βρίσκουν και πολύ ευχάριστο!

Οι φυσικοί πόροι δεν είναι ανεξάντλητοι παρόλο την πληθώρα αγαθών που έχουμε και την «αφθονία» στην οποία ζούμε. Οφείλουμε για το μέλλον του κόσμου και για τα παιδιά μας να ζούμε βιώσιμα και να αναπτυσσόμαστε προς αυτή την κατεύθυνση. Όλα ξεκινάνε από την περιβαλλοντική εκπαίδευση, όπου ενθαρρύνει την περιβαλλοντική συνείδηση όλων.

Ξέρετε ορισμένες φορές νευριάζω, γιατί είναι τόσο απλό. Είναι απλό να ανοίξεις το χαρτί με τα μακαρόνια και αυτό να το τοποθετήσεις σε μία ειδική σακούλα ανακύκλωσης ή όταν τελειώσει το γάλα να τοποθετήσεις την συσκευασία εκεί. Ωστόσο, ο θυμός μου σταματάει όταν σκέφτομαι πως δεν έχουν όλοι την ίδια περιβαλλοντική συνείδηση καθώς δεν «πήραν» ποτέ αυτή την διαπαιδαγώγηση. Όμως δεν δικαιολογώ κανέναν, καθώς τη γνώση μπορείς να την αποκτήσεις όποτε θελήσεις λέγεται αυτομόρφωση. Σίγουρα όλοι γνωρίζουν την κρισιμότητα της περιβαλλοντικής καταστροφής του αιώνα μας, απλά είναι σαν ναρκωμένοι από την ρουτίνα και τα τόσα άλλα θέματα που έχουν να αντιμετωπίσουν (εδώ δείχνω κατανόηση). Ποιος νοιάστηκε για την ανακύκλωση;

Tip: Λένε ότι αν κάνεις ένα καλό για τον κόσμο το κάρμα στο επιστρέφει πίσω 🙂

Πρώτο βήμα : Μάθε να κάνεις σωστή ανακύκλωση https://csr.ert.gr/keep/pos-anakyklonoyme-sosta/ (μία ενδεικτική σελίδα για τρόπους σωστής ανακύκλωσης)

Δεύτερο βήμα: Βρες μία τσάντα ανακύκλωσης ( Εγώ έχω μία τσάντα για ψώνια που πουλάνε όλες οι γνωστές αλυσίδες σούπερ μάρκετ)

Τρίτο βήμα: Δείξε το στα παιδιά σου θα το βρουν εξαιρετικά διασκεδαστικό, κάντε χειροτεχνίες από ανακυκλώσιμα υλικά. Αν δεν έχεις παιδιά ΕΙΣΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΕΙΣ! SO SIMPLE!

Ξεκίνα να σκέφτεσαι το περιβάλλον και το περιβάλλον θα σκεφτεί εσένα! Θα δεις, it’s a promise!

Φιλάκια πολλά ! See you soon ❤

Όλοι ευχόμαστε να φύγει γρήγορα το 2020 και κάπως να το εξαφανίσουμε από το κουτάκι των αναμνήσεων μας. Εγώ πάλι πιστεύω ότι όλοι μας κατά κάποιο τρόπο το «διασκεδάσαμε».

Ας μιλήσω για εμένα. Αρχικά, ξεκουράστηκα, απόλαυσα στιγμές που πριν όχι μόνο δεν τις απολάμβανα αλλά δεν τις αναγνώριζα, ανακάλυψα τον εαυτό μου λίγο καλύτερα, περπάτησα στην πόλη μου και είδα δρόμους που δεν ήξερα καν ότι υπάρχουν. Έμαθα να περνάω καλά στο σπίτι μου, δούλεψα πολύ από αυτό, σκέφτηκα, επεξεργάστηκα πράγματα που δεν είχα ποτέ χρόνο να τα σκεφτώ ή «βολευόμουν» με αυτά που είχα και βρήκα ότι για να ζήσεις ή για να ντυθείς χρειάζεσαι πολύ λιγότερα.

Το «διασκέδασες» κάπως έτσι και εσύ;

Γιατί, όμως, πρέπει να νιώσουμε ενοχές που ενώ ο κόσμος «δεν πέρναγε καλά» εμείς κάτι καλό ανακαλύψαμε από αυτό; Οι πληροφορίες που αντλούμε καθημερινά είναι τόσες πολλές, που μας δημιουργούν πληθώρα «ψεύτικων» αναγκών αλλά και μέτρα σύγκρισης που μας κάνουν την ζωή τόσο δύσκολη, ώστε μονίμως χρειάζεται να προσπαθούμε και άλλο. Ακούσαμε τόσα πολλά και μπερδευτήκαμε. Ότι ο ιός είναι «φτιαγμένος», ότι συμβαίνει για την οικονομική καταστροφή μας κτλ. ωστόσο προσέχαμε. Τι νόημα θα είχε να αναλογιζόμαστε συνεχώς το γιατί, το ποιος και το πώς; Γιατί να καταναλώνουμε ενέργεια σε αναπάντητα ερωτήματα ενώ μπορούμε να καταναλώσουμε αυτή την ενέργεια στο προσωπικό μας ποιόν, για παράδειγμα, ή στο ποιόν τούτης της ζωής.

Πάντα είχα την απορία γιατί οι άνθρωποι καταναλώνουν άσκοπα την ενέργεια τους. Ανάλωση σημαίνει χάνω τον χρόνο και την ενέργεια μου από το να κάνω κάτι χρησιμότερο για εμένα και την ζωή μου. Την ανάλωση έρχεται να την ενισχύσει η αμέριστη σημασία που δίνουμε στις ζωές των άλλων. Όταν κάποιος τα καταφέρνει δεν λέμε μπράβο, λέμε «αυτός το έκανε με τα λεφτά του μπαμπά» ή » ο θεός ξέρει τι έκανε για να το κάνει» . Θα ήταν τόσο όμορφο, πόσο μάλλον σε μία μικρή κοινωνία σαν τα Χανιά, που ζω εγώ και λίγο πολύ όλοι γνωριζόμαστε, να χαιρόμασταν με την χαρά του άλλου. Να μην μας νοιάζει γιατί και πως τα κατάφερε ο άλλος ή μάλλον να μας νοιάζει, για να παίρνουμε δύναμη και ιδέες για το πως θα τα καταφέρουμε και εμείς. Δες εσύ τι μπορείς να κάνεις και αν δεν ξέρεις μπορείς πάντα να συμβουλευτείς ή να ρωτήσεις, ανθρώπινο είναι. Να χαίρεσαι με την χαρά του άλλου και μην κρίνεις γιατί ο κάθε άνθρωπος κουβαλάει την δική του βαλίτσα και κάποιες από αυτές είναι ασήκωτες.

Το μόνο που κλονίζεται και δεν μπορεί να διορθωθεί είναι η υγεία, αν την χάσεις δύσκολα την ξανά κερδίζεις. Τα λεφτά πάνε και έρχονται. Το ανθρώπινο είδος γεννήθηκε γνωρίζοντας από επιβίωση. Χάσαμε όλοι πολλά, χρεωθήκαμε, επενδύσαμε, χάσαμε δουλειές, φάγαμε τα αποθέματα μας, ωστόσο θα ξανά βγάλουμε, θα ξανά δουλέψουμε, θα ξανά έρθουν λεφτά στα χέρια μας και όλα θα είναι όπως πριν ή τουλάχιστον «περίπου» όπως πριν. Δεν πειράζει που πήραμε ένα δώρο αντί για δέκα, δεν πειράζει που φάγαμε ένα φαγητό αντί για δέκα, δεν πειράζει που την μία μέρα τα βλέπουμε όλα μαύρα και δεν μπορούμε να σηκωθούμε από το κρεβάτι και την άλλη μέρα γελάμε, δεν πειράζει! Πειράζει το άγχος και η στεναχώρια. Πειράζει να πεινάνε άνθρωποι, πειράζει να κρίνεις ενώ δεν ξέρεις τι περνάει ο άλλος . Δεν πειράζει όμως να κλαις, να μιλάς,να ζητάς βοήθεια και να λες συγγνώμη.

Το 2020 ήταν αναμφίβολα μία δύσκολη χρονιά παγκοσμίως. Ας κρατήσουμε τα θετικά από αυτό, ας θυμηθούμε ότι με κάποιο τρόπο επιβιώσαμε και καταφέραμε να φτάσουμε αισίως στο 2021. Πόση δύναμη έχουμε και δεν το ξέρουμε! Μπράβο σας, δεν ήταν καθόλου εύκολο! Οι ευχές μου για εσάς είναι υπενθυμίσεις. Είστε πιο δυνατοί απ’όσο νομίζετε, έχετε όσα ακριβώς χρειάζεστε για να ζήσετε, σίγουρα σας αγαπάει κάποιος πάρα πολύ, μπορείτε να μιλήσετε λίγο παραπάνω για αυτά που σας προβληματίζουν με τους γύρω σας, μπορείτε να μείνετε μόνοι σας και να είστε καλά και σίγουρα το άγχος και ο πανικός είναι οι χειρότεροι εχθροί σας.

Καλή χρονιά λοιπόν! Όλα θα πάνε καλά, γιατί όταν πάνε όλα συνέχεια κακά και γίνει ένα καλό, εσύ θα θυμάσαι στο τέλος το ένα καλό!

Με πολύ πολύ αγάπη χχχ