Όλοι ευχόμαστε να φύγει γρήγορα το 2020 και κάπως να το εξαφανίσουμε από το κουτάκι των αναμνήσεων μας. Εγώ πάλι πιστεύω ότι όλοι μας κατά κάποιο τρόπο το «διασκεδάσαμε».
Ας μιλήσω για εμένα. Αρχικά, ξεκουράστηκα, απόλαυσα στιγμές που πριν όχι μόνο δεν τις απολάμβανα αλλά δεν τις αναγνώριζα, ανακάλυψα τον εαυτό μου λίγο καλύτερα, περπάτησα στην πόλη μου και είδα δρόμους που δεν ήξερα καν ότι υπάρχουν. Έμαθα να περνάω καλά στο σπίτι μου, δούλεψα πολύ από αυτό, σκέφτηκα, επεξεργάστηκα πράγματα που δεν είχα ποτέ χρόνο να τα σκεφτώ ή «βολευόμουν» με αυτά που είχα και βρήκα ότι για να ζήσεις ή για να ντυθείς χρειάζεσαι πολύ λιγότερα.
Το «διασκέδασες» κάπως έτσι και εσύ;
Γιατί, όμως, πρέπει να νιώσουμε ενοχές που ενώ ο κόσμος «δεν πέρναγε καλά» εμείς κάτι καλό ανακαλύψαμε από αυτό; Οι πληροφορίες που αντλούμε καθημερινά είναι τόσες πολλές, που μας δημιουργούν πληθώρα «ψεύτικων» αναγκών αλλά και μέτρα σύγκρισης που μας κάνουν την ζωή τόσο δύσκολη, ώστε μονίμως χρειάζεται να προσπαθούμε και άλλο. Ακούσαμε τόσα πολλά και μπερδευτήκαμε. Ότι ο ιός είναι «φτιαγμένος», ότι συμβαίνει για την οικονομική καταστροφή μας κτλ. ωστόσο προσέχαμε. Τι νόημα θα είχε να αναλογιζόμαστε συνεχώς το γιατί, το ποιος και το πώς; Γιατί να καταναλώνουμε ενέργεια σε αναπάντητα ερωτήματα ενώ μπορούμε να καταναλώσουμε αυτή την ενέργεια στο προσωπικό μας ποιόν, για παράδειγμα, ή στο ποιόν τούτης της ζωής.
Πάντα είχα την απορία γιατί οι άνθρωποι καταναλώνουν άσκοπα την ενέργεια τους. Ανάλωση σημαίνει χάνω τον χρόνο και την ενέργεια μου από το να κάνω κάτι χρησιμότερο για εμένα και την ζωή μου. Την ανάλωση έρχεται να την ενισχύσει η αμέριστη σημασία που δίνουμε στις ζωές των άλλων. Όταν κάποιος τα καταφέρνει δεν λέμε μπράβο, λέμε «αυτός το έκανε με τα λεφτά του μπαμπά» ή » ο θεός ξέρει τι έκανε για να το κάνει» . Θα ήταν τόσο όμορφο, πόσο μάλλον σε μία μικρή κοινωνία σαν τα Χανιά, που ζω εγώ και λίγο πολύ όλοι γνωριζόμαστε, να χαιρόμασταν με την χαρά του άλλου. Να μην μας νοιάζει γιατί και πως τα κατάφερε ο άλλος ή μάλλον να μας νοιάζει, για να παίρνουμε δύναμη και ιδέες για το πως θα τα καταφέρουμε και εμείς. Δες εσύ τι μπορείς να κάνεις και αν δεν ξέρεις μπορείς πάντα να συμβουλευτείς ή να ρωτήσεις, ανθρώπινο είναι. Να χαίρεσαι με την χαρά του άλλου και μην κρίνεις γιατί ο κάθε άνθρωπος κουβαλάει την δική του βαλίτσα και κάποιες από αυτές είναι ασήκωτες.
Το μόνο που κλονίζεται και δεν μπορεί να διορθωθεί είναι η υγεία, αν την χάσεις δύσκολα την ξανά κερδίζεις. Τα λεφτά πάνε και έρχονται. Το ανθρώπινο είδος γεννήθηκε γνωρίζοντας από επιβίωση. Χάσαμε όλοι πολλά, χρεωθήκαμε, επενδύσαμε, χάσαμε δουλειές, φάγαμε τα αποθέματα μας, ωστόσο θα ξανά βγάλουμε, θα ξανά δουλέψουμε, θα ξανά έρθουν λεφτά στα χέρια μας και όλα θα είναι όπως πριν ή τουλάχιστον «περίπου» όπως πριν. Δεν πειράζει που πήραμε ένα δώρο αντί για δέκα, δεν πειράζει που φάγαμε ένα φαγητό αντί για δέκα, δεν πειράζει που την μία μέρα τα βλέπουμε όλα μαύρα και δεν μπορούμε να σηκωθούμε από το κρεβάτι και την άλλη μέρα γελάμε, δεν πειράζει! Πειράζει το άγχος και η στεναχώρια. Πειράζει να πεινάνε άνθρωποι, πειράζει να κρίνεις ενώ δεν ξέρεις τι περνάει ο άλλος . Δεν πειράζει όμως να κλαις, να μιλάς,να ζητάς βοήθεια και να λες συγγνώμη.
Το 2020 ήταν αναμφίβολα μία δύσκολη χρονιά παγκοσμίως. Ας κρατήσουμε τα θετικά από αυτό, ας θυμηθούμε ότι με κάποιο τρόπο επιβιώσαμε και καταφέραμε να φτάσουμε αισίως στο 2021. Πόση δύναμη έχουμε και δεν το ξέρουμε! Μπράβο σας, δεν ήταν καθόλου εύκολο! Οι ευχές μου για εσάς είναι υπενθυμίσεις. Είστε πιο δυνατοί απ’όσο νομίζετε, έχετε όσα ακριβώς χρειάζεστε για να ζήσετε, σίγουρα σας αγαπάει κάποιος πάρα πολύ, μπορείτε να μιλήσετε λίγο παραπάνω για αυτά που σας προβληματίζουν με τους γύρω σας, μπορείτε να μείνετε μόνοι σας και να είστε καλά και σίγουρα το άγχος και ο πανικός είναι οι χειρότεροι εχθροί σας.
Καλή χρονιά λοιπόν! Όλα θα πάνε καλά, γιατί όταν πάνε όλα συνέχεια κακά και γίνει ένα καλό, εσύ θα θυμάσαι στο τέλος το ένα καλό!
Με πολύ πολύ αγάπη χχχ
Marista in SchooLand 