Μιλήστε την «γλώσσα» τους.

Συναισθηματική Αγωγή

Πόσες φορές, όταν ήμασταν παιδιά, είπαμε την φράση «μακάρι να με καταλάβαιναν οι γονείς μου». Πόσες φορές την είπα και εγώ η ίδια, όμως πάντα κατέληγα στην αγκαλιά τους. Πάντα μιλούσα με εκείνους, καθόμασταν στο οικογενειακό τραπέζι και μιλούσαμε, μιλούσαμε με τις ώρες για ότι θέμα μας απασχολούσε και εμένα και εκείνους. Αυτό τότε, από τα παιδικά μου μάτια, φαινόταν αυτονόητο και εύκολο. Μεγαλώνοντας και γνωρίζοντας πλήθος παιδιών αλλά και οικογενειών, κατάλαβα πως τίποτα, στην γαλούχηση ενός παιδιού, δεν είναι εύκολο ή κατανοητό. Ωστόσο, μεγαλώνοντας άρχισα να βλέπω πια με τα μάτια των μεγάλων. Έτσι, κατάλαβα πως ο σύγχρονος τρόπος ζωής είναι ένας από τους πιο ανασταλτικούς παράγοντες σωστής διαπαιδαγώγησης.

Ο τρόπος ζωής που ζούμε είναι δύσκολος, τόσο για τα παιδιά όσο και για τους μεγάλους. Τα προβλήματα των παιδιών αυξάνονται τόσο σε ένταση όσο και σε συχνότητα και οι γονείς δεν ξέρουν πως να τα αντιμετωπίσουν. Πιστεύουν πως οι αλλαγές στην φύση της παιδικής ηλικίας είναι τόσο μεγάλες που δεν μπορούν να τις διαχειριστούν. Αυτό σαφώς τους οδηγεί σε αδιέξοδο. Εκεί έρχεται η στιγμή, που ψάχνουν νέους τρόπους διαπαιδαγώγησης και λύσεις. Ακούγοντας, όμως, πολλές και διαφορετικές απόψεις οδηγούνται πάλι σε σύγχυση. Οι γονείς έχουν ανάγκη να βρουν τρόπους για να κατανοήσουν τα παιδιά τους έτσι ώστε να κατασκευάσουν διόδους επικοινωνίας με αυτά. Με αυτό τον τρόπο, λοιπόν, να μπορούν να τα καθοδηγούν αναλόγως την φάση της κοινωνικής και συναισθηματικής τους ωρίμανσης.

Οι περισσότερες από αυτές τις συμβουλές, δυστυχώς, αγνοούν τον συναισθηματικό κόσμο των παιδιών. Οι γονείς επιθυμούν να γαλουχήσουν τα παιδιά τους με βάση τα δικά τους ενδιαφέροντα και τις δικές τους ανάγκες αλλά και να πετύχουν πολλά περισσότερα για εκείνα ή μέσω εκείνων. Τι επιζητούν; Επιζητούν, τελικά να δημιουργήσουν αυριανούς υπεύθυνους πολίτες, οι οποίοι θα κάνουν επιλογές, θα έχουν υγιής σχέσεις και θα χαίρονται την ζωή.

Είναι αρκετή, όμως, μόνο η αγάπη και το ενδιαφέρον;

Πόσες φορές σταθήκατε απέναντι από το παιδί σας αντιμέτωποι με θυμό, φόβο ή λύπη και για ακόμα μία φορά ήσασταν σε αδιέξοδο; Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως οι γονείς σήμερα έρχονται αντιμέτωποι με χιλιάδες προκλήσεις και οφείλουν να δώσουν περισσότερα από μία καλή εκπαίδευση, τροφή και μία γενικά άνετη ζωή.

Η μεγαλύτερη αγωνία είναι πως θα κρατήσουν οι γονείς μακριά τα παιδιά τους από καθημερινούς κινδύνους. Η απάντηση είναι μία! Το κτίσιμο ενός συναισθηματικού δεσμού ισχυρού και στενού μεταξύ των γονιών και των παιδιών μπορεί να τα αποτρέψει αποτελεσματικά από κακές επιλογές. Όταν υφίσταται συναισθηματική επικοινωνία τότε μπορούμε να αναπτύξουμε ένα ποιοτικότερο διάλογο, μία δημιουργική επικοινωνία ή αλλιώς «κοινώς» συνεννόηση. Αυτό σημαίνει ότι ο ένας αντιλαμβάνεται τα λόγια του άλλου, τον ακούει, και σέβεται τις διαφορετικές απόψεις. Συμμόρφωση, υπακοή και υπευθυνότητα λέξεις κλειδιά που πρέπει να έχουν αρχή τους την αγάπη.

Η συναισθηματική αγωγή, βάση πολλών σύγχρονων μελετών, έχει αποδειχθεί πως βοηθά τα παιδιά να γίνουν υπευθυνότεροι και πιο πετυχημένοι ενήλικες. Βέβαια είναι κατανοητό πως η συναισθηματική αγωγή δεν σημαίνει ότι εξαλείφει τα άγχη, τις ανησυχίες, τις συγκρούσεις και ότι άλλο μπορεί να προκύψει σε μία σύγχρονη οικογένεια.

Άρα τι έχουμε πετύχει με αυτού του είδους την αγωγή; θα μπορούσε εύλογα κάποιος να διερωτηθεί…

Το συναισθηματικό δέσιμο με τα παιδιά σας, σας επιτρέπει πιο εύκολα να θέσετε όρια, να εμπλακείτε στην ζωή τους και να έχετε μεγαλύτερη επίδραση. Τα λόγια σας έχουν βαρύτητα, εκείνα νοιάζονται για τις απόψεις σας, έχετε επικοινωνία και προσφέρετε καθοδήγηση και κίνητρα. Όταν εκφράζονται άδηλα τα συναισθήματα στην οικογένεια και ακόμα περισσότερο αυτά αναγνωρίζονται, δημιουργείται ένα κλίμα ασφαλείας και εμπιστοσύνης, το οποίο μακροπρόθεσμα βοηθάει το παιδί να δημιουργήσει υγιείς κοινωνικούς δεσμούς.

Τα παιδιά όταν νιώθουν συναισθηματικά δεμένα δεν ντρέπονται, δεν φοβούνται μην μειωθούν, αναγνωρίζονται οι αλήθειες τους, γινόμαστε, με άλλα λόγια, σύμμαχοι στην ζωή τους. Μόνο τότε μας αφήνουν να μπούμε στον δικό τους κόσμο, τότε αρχίζουν να μας εμπιστεύονται. Άρα, όταν θα κάνουν την εμφάνιση τους οι συγκρούσεις θα υπάρχει έδαφος από κοινού επίλυσης τους και με την υποστήριξη μας μπορούν να βρουν λύσεις και στα δικά τους αδιέξοδα, στις δικές τους εσωτερικές συγκρούσεις και τότε θα έρθει η στιγμή που θα ζητήσουν την γνώμη μας!

Κάποιες συμβουλές από εμένα για εσάς με αμέριστη αγάπη και σεβασμό στο λειτούργημα του να είσαι γονέας.

• Αποφεύγουμε να επικρίνουμε και να κάνουμε ταπεινωτικά σχόλια.
• Αποφεύγουμε τις ταμπέλες. Είναι καλό να σχολιάζουμε την συγκεκριμένη συμπεριφορά και να μην κάνουμε γενικεύσεις για τον χαρακτήρα τους.
• Χρησιμοποιούμε τις μικρές επιτυχίες τους για να τους δώσουμε κίνητρα για να προχωρήσουν.
• Στοχεύουμε να τους δείξουμε ότι ο κόσμος είναι σημαντικός για εμάς, ενδιαφερόμαστε για τους ανθρώπους, τους χώρους, τα μικρά γεγονότα της ζωής τους.
• Περνάμε χρόνο μαζί τους και μοιραζόμαστε δραστηριότητες όπως διαβάζουμε ένα βιβλίο, κάνουμε γυμναστική κ.α .
• Είμαστε πάντα ειλικρινείς, διάφορες επινοήσεις και τεχνάσματα μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα να χάσουν την αξιοπιστία τους σε εμάς.
• Συζητάμε μαζί τους για να τα κατανοήσουμε.
• Δεν επιβάλουμε τις συμβουλές μας, αφήνουμε «ανοιχτό» τον διάλογο.
• Ενδυναμώνουμε το παιδί μας προσφέροντας του επιλογές αλλά πάντα σεβόμενοι την επιθυμία του δίνοντας του έτσι την δυνατότητα αυτοεκτίμησης, έχοντας στο μυαλό μας ότι στο μέλον η λήψη αποφάσεων και επιλογών στην εφηβεία παίζει πρωταρχικό ρόλο.
• Κατανοούμε τα όνειρα του και την φαντασία του.
• Είμαστε σταθεροί και υπομονετικοί.
• Σεβόμαστε τις περιπτώσεις που μπορεί να μην θέλει να μιλήσει . Ορίζουμε μία μελλοντική ημερομηνία συζήτησης και επανερχόμαστε τότε όπως υποσχεθήκαμε.
• Δεν συγκρίνουμε και δεν χρησιμοποιούμε αγώνες υπεροχής.

Το μόνο που δεν χρειάζεται συνταγή είναι η αγάπη, οι αγκαλιές όταν το παιδί σου δεν θέλει να μιλήσει και η αποδοχή του έτσι ακριβώς όπως είναι . Όλα τα πλάσματα σε αυτό το κόσμο είναι διαφορετικά και το μόνο που οφείλουμε σαν γονείς ή παιδαγωγοί είναι η αποδοχή της όποιας διαφορετικότητας και το χτίσιμο μιας επικοινωνίας, η οποία βασίζεται στην εμπιστοσύνη και όχι στον εκφοβισμό. Θέλει κόπο και πορεία αλλά όταν κατακτήσετε τα συναισθήματα του παιδιού σας θα είστε πάντα παρόντες.

Αναγνώριση, τρυφερότητα, ασφάλεια ....  

Με αγάπη στους δικούς μου γονείς, Ρένα και Παναγιώτη, που αυτά τα τρία θεμελιώδη στοιχεία δεν έλειπαν ποτέ από την δική μας σχέση.